Dat is het gevoel dat de laatste tijd bij mij erg overheerst. AI heeft onze creatieve beroepen overgepakt. Songwriting en recording – je kan daar zelf niet meer aan beginnen. AI doet dat eindeloos veel sneller, goedkoper en in de meeste gevallen beter. En lui als we zijn, zijn we content met 80-90% van de kwaliteit die we tot voor kort hoog in het vaandel droegen. Het hoeft allemaal niet meer perfect te zijn. AI is de norm, of zal dat nu heel snel worden. Middelmatig tot goed, soms zeer goed. Maar nooit écht geniaal. Of toch … voorlopig nog niet. Alles wijst erop dat AI nu reeds menselijke creativiteit en genialiteit evenaart en in de nabije toekomst zelfs zal overstijgen.
En dat heeft enorme consequenties. Lang niet alleen voor de muziek-business. Ook developers, designers, docenten, onderzoekers, vertalers, auteurs, kunstenaars, marketeers, boekhouders, administratief personeel, labomedewerkers, technisch tekenaars/ontwerpers, architecten, commerciële medewerkers, wel, quasi 90% van de jobs (vaak hoogopgeleide) staan op de helling. Of toch, alleen de snelst vernieuwende ondernemers en bedrijven zullen overleven. Maar ook zij zullen binnenkort dagelijks voor elke morzel grond moeten vechten. En dat zal een nooit gezien tafereel aan socio-economische ellende met zich meebrengen. Ik ben bewust nogal pessimistisch.
Ik ben lang niet de eerste noch de enige die dit beweert. Maar de meerderheid van de beleidsmakers begrijpt niet zo goed wat er op ons af komt. En dat is wel een probleem. Europa zal enorm in “gang” moeten schieten. Want niet alleen militair, ook technologisch stellen wij eigenlijk al enkele decennia weinig tot niets meer voor. En er is eigenlijk geen verbetering in zicht.
Als Putin bovendien morgen de oorlog verklaart aan Europa, zullen we minstens 10 jaar een quasi complete economische/technologische stilstand (of achteruitgang) kennen, dat terwijl de US en China hun economische en militaire dominantie moeiteloos zullen kunnen versterken. Europa is een vergissing zou je denken. Een vogel voor de kat. Wie heeft dat Europa ooit bedacht? En vooral, hoe is het zo ver kunnen komen?
Is er dan echt NIKS positief te vertellen denk ik dan? Misschien wel. Misschien is het wel zoals met hete soep, die nooit zo heet gegeten wordt. En valt het allemaal nog wel mee. Misschien zullen we ons als mens heel snel aanpassen aan deze nieuwe realiteit en nieuwe economieën bedenken. Al was het maar omdat we daar goed in zijn of dat graag doen. Niemand zit graag thuis niks te doen, toch? En dan kan het interessant worden. Wat gaan we wél nog doen, als quasi alle jobs verdwijnen? Hoe gaat het geld blijven rollen?
Er zijn natuurlijk een paar heel concrete uitdagingen die ons eigenlijk al jaren achtervolgen, maar waarmee het toch niet zo blijkt te vlotten. De klimaatcrisis, om er één te noemen. Hoewel geen Europees probleem alléén, kan Europa hier toch een rol van betekenis blijven spelen. Een terugkeer naar eenvoud, soberheid, een goed georganiseerde deel-economie, een focus op sociaal en emotioneel welzijn, een revival van spiritualiteit, een paar opeenvolgende generaties die voornamelijk focussen op solidariteit, herverdeling van rijkdom, succesvol multicultureel samenleven … Het behoort allemaal tot de mogelijkheden. En misschien kan het een het ander wel versnellen. Stel je dat voor. Maar of dat geld gaat opbrengen? Dat is toch zeer de vraag.
Maar laat me nu vooral toch triest zijn. Angstig voor wat de onmiddellijke toekomst zal brengen. De vette jaren zijn voorbij. Er komen magere jaren aan.
