Ik maak er geen geheim van. Ik gebruik een AI-tool (Suno) bij het “producen” van songs. Om tal van redenen overigens. Het is financieel een stuk voordeliger dan échte muzikanten, studio’s, producers en geluidstechnici te engageren. En ook… het resultaat overtreft alle verwachtingen. Met Suno genereer je in hooguit 5 seconden je eigen “Bohemian Rhapsody”. Suno genereert geen “boring” riedeltjes. Suno genereert complete en complexe producties, met een oneindige variatie aan muzikale ideeën, in éénder welk genre. Gemixt en gemasterd. Het is een kwestie van enkele jaren vooraleer de volledige muziekindustrie zal omschakelen naar AI-tools voor het produceren van muziek, in meer of mindere mate, that is.
Een voorbeeld. De song hieronder is 100% automatisch gegenereerd (de tekst én muziek) in 5 seconden nadat ik de volgende prompt tikte: “a song about how difficult it can be to live a happy life“. Voor de stijl bepaalde ik: “acoustic and electric guitar-driven, up-tempo country, country, with a steady drumbeat, male vocals“
Freedom ain’t cheap:
Enkele jaren terug was ik enorm fan van Chris Young. Ik zong zelfs een CY-nummer op m’n Blind Audtion op the Voice Van Vlaanderen. Welnu, dit Suno nummer ademt precies de sfeer van de CY-nummers uit die tijd. Echt straf.
AI-tools verbruiken bijzonder veel processing time. Processors verbruiken bijzonder veel energie (en worden daardoor als enige component in een computer héél warm). Maar 5 muzikanten engageren die elk met hun auto een half land afreizen op weg naar de opnamestudio kost ook energie (en veel meer geld). Moderne datacenters worden bovendien klimaatneutraal opgebouwd. Er zijn véél grotere vervuilers. Luchtvaart, scheepvaart, transport in het algemeen, de oorlogsindustrie, noem maar op. Allemaal véél vervuilender.
Dus zo fout is AI niet. In de geschiedenis van de muziek zijn er bovendien tal van dergelijke kantelmomenten geweest. In de jaren ’70 en ’80 kwamen er drumcomputers die moeiteloos échte drummers vervingen. In diezelfde periode vervingen de soundchips van Yamaha en Roland keyboards échte piano’s, strijkers, blazers en zelfs totale symfonische orkesten.
In de jaren ’90 kwamen tal van toegankelijke softwares op de markt die muziekproductie grotendeels automatiseerden en faciliteerden. VSTi (virtual studio instruments, een uitvinding van Steinberg, de mannen achter Cubase) tilden het eindproduct moeiteloos vaak enkele niveau’s hoger. Met toepassingen als Band-in-a-box kon je al in de jaren ’90 complete producties, backing tracks en begeleidingen genereren.
Ook voor vocalisten veranderde er veel. Autotune en harmonizers deden hun intrede in de nillies. Zongen de zangers nog wel zélf? Jazeker, maar autotune (denk maar aan “Believe” van Cher in 1998) en automatisch gegenereerde harmonieën maakten het wel héél makkelijk om perfect getunede vocale lijnen te genereren.
Suno ligt in een logisch verlengde van de technologische ontwikkelingen waarmee de muziekindustrie altijd mee is geconfronteerd. Maar nu is het wel écht radicaal. Zéér radicaal. Op slechts enkele seconden (op dit moment tussen de 4 en 5 seconden bij Suno) genereer je volledige producties waar je met echte muzikanten vlot enkele dagen – zoniet weken tot maanden – mee zoet bent. AI-muziek staat op het punt de échte bestaansreden van muzikale activiteit heel verregaand in vraag te stellen en uit te dagen.
Zo genereer je vandaag met het grootste gemak AI-nummers die échte emoties en échte passie simuleren en losweken. Ik heb recent een paar échte crushes gehad op AI-gegenereerde songs. Ik heb dat altijd gehad met nummers, van toen ik een snotaap was in de seventies. Ik had altijd wel een crush op één of andere hitsong. Nu ervaar ik precies hetzelfde met pure AI-muziek. En dat is toch wel straf. En dat is uiteindelijk wel gevaarlijk. Het is net als verliefd worden op een chatbot. Het is vooral de snelheid waarmee AI-muziek ons overspoelt die zorgen kan baren. Het gaat écht heel snel. Nu reeds gaan streamingdiensten gebukt onder AI-muziek die bovendien ontzettend veel afgespeeld wordt. Het is onmogelijk te voorspellen hoe zelfs op heel korte termijn van enkele jaren deze technologie zal ontwikkelen.
Suno en andere tools worden op dit moment bestreden met rechtzaken, voornamelijk door grote platenlabels en auteursverenigingen. Ze zouden bestaande werken gebruiken om hun AI-bots te trainen. Tja. Doen we dat niet allemaal? Wie kan er zeggen dat hij/zij muziek maakt zoals die nog nooit eerder gemaakt is? Ook als componist/tekstschrijver sta je bloot aan tal van invloeden. En de artiesten waardoor je beïnvloed bent, werden dat op hun beurt ook. Uiteindelijk kan je stellen dat het verzamelde werk van Mozart, Bach en Beethoven zowat alle mogelijke notenreeksen en progressies bevat die je met een westerse toonladder kan combineren. Betekent dat dat nadien niemand nog originele muziek uitbracht?
Wat AI nog niet meteen zal vervangen is de menselijkheid, het enthousiasme, het gejoel, de warmte, de sociale interactie, de beleving en de energie die je opdoet met live optredens. Ik zie een stel robots nog niet meteen de wei van Werchter in vuur en vlam zetten. Hoewel… als act zou dat wel tellen. Zeker als die robots zouden reageren op het publiek en hun speelstijl en setlist “on the fly” zouden kunnen afstemmen op de sfeer op de wei. Stel je voor. Dit lijkt vandaag science fiction, maar dat is het misschien niet zo heel lang meer. Dan is het volledig over and out voor ons, muzikanten. Maar tot die tijd geniet ik van live optredens bijwonen en geven. Mag dat nog even? Thx!
Nederlands (België) 
English
Een reactie achterlaten